Doe eens een keertje gek
Nu ben ik redelijk goed opgevoed, ik zeg nog steeds alstublieft en dank u wel. Blijf beleefd tegen mensen die dat misschien niet zo verdienen. Hou in het redelijke rekening met de grenzen van een ander en dat allemaal om de goeie lieve vrede die door anderen zo hard is bevochten.
Maar ik heb mijn grenzen.
Zwervers
Als er iets is waar ik me groen en groener aan erger is het het achteloos laten slingeren van zwerfvuil. Zwerfvuil dat alleen die naam kreeg omdat iemand te bedonderd was om het ergens in een vuilnisbak achter te laten. Jaren terug woonde ik in een middelgrote stad waar niet alleen vuil zwierf, maar ook mensen.
Een daarvan was een dame op leeftijd, ik zag haar vaak, met haar vaal rode jas uit de jaren 50 en op pantoffels schuifelde ze door de straat. Ze had, net als ik, een hekel aan zwerfvuil en je kon haar dan ook vaak mopperend vuil zien rapen en het in de bak iets verderop stoppen.
Je zou kunnen zeggen “dat mens is gek”, en misschien was ze de weg wel een beetje bijster, maar wat ze deed was het juiste.
Overmoed
In die tijd was ik nog wat overmoedig en schoof mijn ergernis wat minder onder stoelen en banken. Wanneer ik iemand iets achteloos zag achterlaten liep ik mensen achter na en vertelde ze vriendelijk dat zie iets verloren waren. Vaak was de verbazing op hun gezicht te lezen, werd er snel alle zakken na gevoeld of sleutels en portemonnee nog aanwezig waren en werden schouders opgehaald. Wanneer ik dan wees op de rotzooi die ze op straat hadden laten liggen werd er ontkennend of beledigt gereageerd.
Moeders snauwde me toe: “bemoei je met je eigen zaken” wanneer ik een tiener aansprak. Ik kon toen vaak niet nalaten te zeggen dat het mijn zaken zijn wanneer iemand een wereld, die ook van mij, is vervuild. Het lijkt me duidelijk dat mijn overmoed niet in dank werd afgenomen.Misschien dat de op pantoffels zwervende dame daarom wel alleen nog in zich zelf mopperde.
Traditie
Ik ruim nog steeds zwerfvuil op, nu niet meer in de stad maar op een berg in Frankrijk, waar de hoeveelheid vuil groeit wanneer de toeristen rond zwerven. Ergens niet te ver bij mij vandaan is een prachtig meer, omzoomd door bos en omgeven door stilte…. soms. Wanneer je daar na een mooie dag gaat wandelen zie je vreemdsoortige vruchten in de bomen hangen, zo groot als flinke basketballen. Het zijn dichtgeknoopte plastic zakjes vol vuilnis die mensen in de bomen knopen. Het is een traditie geworden, er wordt niet meer over na gedacht en de vuilcontainers worden niet gezien of benut.
Als zo iets een traditie kan worden, dan kan het omgekeerde dat ook. Er zijn talloze initiatieven die zich bezighouden met het ruimen van zwerfvuil.
Doe eens gek, doe eens mee.
Joey Neniu
Leave a Comment