Menu

Witte Nieuw Zeelander

witte nieuw zeelander

De Witte Nieuw Zeelander is oorspronkelijk gefokt in 1916 in Rippon, Californië met als doel om een geschikt konijnenras te fokken voor bont, vlees en karakter.

Het konijn stamt hoogstwaarschijnlijk af van de Vlaamse Reus, American White en het Angora ras. Het resultaat is een konijn met goede eigenschappen. Uiteindelijk is het doorgefokt tot een van de beste vleeskonijnen te wereld! De grootste voordelen zijn dat het erg stevig is gebouwd, snel groeit en een kwaliteitsvacht heeft. Zijn brede voor- en achterhand geven kwaliteitsvlees en een goede verhouding tussen vlees en bot. De voedster kan commercieel richting de 100 kg per jaar aan vlees produceren. Op een diervriendelijke manier ligt dit stukken lager. Zo’n  50 kg is ruim voldoende voor uw eigen fokkerij. Zijn witte pels beschouwd als bijproduct is zo’n 3 à 4 cm dik met een goede onderlaag. Door zijn albino-genen kan de vachten worden gekleurd in elke kleur, wat ze zeer bruikbaar maakt.

Ras beschrijving

Het gedrag van dit konijn is zeer kalm. Als albino heeft het veel schaduw nodig en kan het perfect tegen de kou.
• Ideale oormaat 11cm
• Ideale Pelsdikte 3,5 cm
• Pelskleur volledig wit, licht glanzend
• Ideale gewicht voedster 4.5-5.4 kg en de ram 4.08 tot 4,99 kg
• Oorsprong Rippon, Californië
• Lichaamsbouw, massief, nekloos, weinig vet en compact
• Kop stevig ontwikkeld inclusief de kaken en wangen.

Voortplanting

Dit konijnenras is erg vruchtbaar, zodat het weinig tijd kost om de voedster zwanger te maken. De draagtijd ligt rond de maand. De baby’s worden ’s nachts vijf minuten gevoerd wat voldoende is voor 24 uur. Haar acht tepels produceren genoeg om 9 tot 16 konijntjes te voeren, waarbij deze in zes dagen in gewicht verdubbelen. De kleine konijntjes zijn doof, blind, haarloos en tandloos geboren. Hun neus is wel al ontwikkeld dit is om de tepels van de voedster te vinden. De voedsters zijn goede moeders en hebben geen hulp nodig. Geef de voedster wel de kans om genoeg nestmateriaal te kunnen verzamelen. Vaak sterven er helaas een paar jongen tijdens de worp, dit is een natuurlijk proces om  de sterkere genen te behouden. Het is onmogelijk de baby’s te helpen in de eerste week, verwijder wel de dode jongen als de moeder dit zelf niet doet.  De zeer snelle groei zorgt ervoor dat de jongen vanaf de tiende dag de omgeving gaan verkennen. Vanaf de derde week beginnen zij langzaam vast voedsel te consumeren. De groei en gezondheid van de jongen en voedster zijn sterk afhankelijk van de ruimte en voedselkeuze.

[yabp 14]

vervolgartikelen:
Het juiste ras om te fokken.
Een konijnentractor
Vleeskonijnen

Interessante Literatuur:

Konijnen Houden Auteur: S. Seim TIP!
Konijnen rassen en zorg Auteur: Geoff Russell
Konijnen en knaagdieren encyclopedie Auteur: Esther Verhoef
Konijnen Auteur: Hans Schippers
Konijnen Houden Auteur: J.-C. Periquet

Leave a Comment

Translate »